Rozdział 55 - Don't do that

*Angel*

Zeszłam z dachu gdy Chloe zaczęła mnie wołać. 

-An kurwa! Chodź! - darła się moja siostra ciągnąc mnie do samochodu. 

-O co ci chodzi? Chloe? 

-Zayn chce się zabić do cholery! - wrzasnęła i wsiadła do samochodu. Dopiero po kilku sekundach dotarło do mnie to co powiedziała. Wskoczyłam za kierownicę. 

-Skąd wiesz? 

-Zadzwonił do mnie. Że chce się pożegnać i mam ci powiedzieć że cie kocha - wymamrotała nerwowo stukając nogą o podłogę samochodu. 

Dojechałyśmy na most. Serce stanęło mi gdy zobaczyłam Zayn'a. Stał tam. Po drugiej stronie barierki. Na ulicy białą kredą były wypisane zdania, a wszystko zakończone słowami 'Kocham Moją Angel Black'. 

-Zayn - wyszeptałam i podeszłam bliżej. 

-Nie próbuj iść dalej, bo skoczę! - krzyknął Malik. 

-To ja Zaz.. - powiedziałam. Zerknął na mnie - Błagam cię zejdź.. Proszę..

-Nie. Po co mam żyć i patrzeć jak jesteś szczęśliwa z Matthew, i nie możesz być moja? 

-Byłam twoja Zayn. Byłam przez połowę życia. A teraz? Gdy się rozstaliśmy nie mogę być szczęśliwa z innym? Kocham go. 

-Wiem. Dlatego nie mogę żyć. Jesteś moją jedyną. Ja nie będę szczęśliwy bez ciebie.

-Zejdź. Pogadamy. Błagam! - zawyłam w płaczu. Odwrócił się do mnie. Chciał przejść do mnie ale obsunęła mu się noga. Wrzasnęłam i podbiegłam do niego. Ktoś był szybszy. Złapał go w ostatniej chwili. Wciągnął na stały grunt po naszej stronie. Rozpoznałam Matthew. Uratował Zayn'a - Matt? Co ty tu robisz? 

-Najpierw zadzwonił do mnie. Że mam o ciebie dbać An - wymamrotał mój mąż - Ale.. rozumiem. Kochasz go. On ciebie. Choć ja również darzę cię wielkim uczuciem wiem że jesteście sobie przeznaczeni. 

Zayn siedział na ziemi oparty plecami o barierkę. Spojrzałam na niego. 

-Matt ja... 

-Kocham cię. Wiem że mnie również... ale znasz Zayn'a dłużej i... a ja chyba przepraszam Angel. Ale ja chyba czuję coś do twojej siostry. Do Chloe. 

Zdębiałam. Zerknęłam na równie osłupiałą Chlo. 

-C..co? - wymamrotała moja siostra.

-Hę? - powtórzyłam. 

-Ty kochasz Zayn'a, a ja kocham Chloe - powiedział już pewniej. 

-Wzięliśmy ślub ponad tydzień temu, a teraz będziemy się rozwodzić? - przysiadłam na asfalcie. Przeczytałam napisane kredą zdania.

Przepraszam.

To jedyne co przychodzi mi na myśl w tym momencie.

Przepraszam cię Angel za każdą krzywdę.

Przepraszam Louis za każde wyzwisko.

Przepraszam Doniya za to że opuściłem ciebie i nasze rodzeństwo.

Przepraszam Was za to że byłem taki jaki byłem.

Będzie teraz lepiej.

Beze mnie.

Kocham Moją Angel Black.

Zayn.

Spojrzałam na Malik'a. Siedział z twarzą schowaną w dłoniach. 
-Naprawdę Matt? Kochasz Chloe? - pokiwał nieśmiało głową. Potrząsnęłam głową i złapałam się za nią - To jakieś szaleństwo. To pewnie mój kolejny popierdolony sen! 
Szczypałam się po ręce mając nadzieje że to tylko sen który zaraz się skończy. Zacisnęłam mocno oczy. Poczułam dłonie na ramionach. 
-Angel - otworzyłam je i spojrzałam na Matthew - Przepraszam. Wiem jak to wygląda ale... 
-Tak wyglądało całe moje życie Matt.. - wymamrotałam i przy jego pomocy podniosłam się z ziemi. Ściągnęłam z palca obrączkę i pierścionek zaręczynowy, złapałam go za dłoń i położyłam na niej biżuterię. 
-Wybacz mi... 
-Nie ma czego wybaczać. Trzeba być z osobą którą się kocha, prawda? - wyszeptałam zamykając jego dłoń. Stałam w miejscu. Wpatrywaliśmy się w siebie - Idź.. przytul, pocałuj.. - wskazałam brodą moją siostrę. Spuścił wzrok i objął mnie lekko. Odsunęliśmy się od siebie, Matthew bez słowa podszedł do mojej siostry i złapał ją za rękę. Odeszli na drugi koniec mostu zostawiając mnie samą z Zayn'em. Niepewnie podeszłam do niego. Usiadłam na asfalcie. Położyłam dłoń na jego kolanie. Wzdrygnął się na mój dotyk. Podniósł wzrok. Jego miodowe tęczówki były zamglone.
-Angel... 
-Nic nie mów - powiedziałam łapiąc go za ramię i odchylając je bym mogła się do niego przytulić. Zacieśnił uścisk. Siedzieliśmy w miejscu póki nie zaczęło padać. Zdjął z ramion kurtkę i przykrył mnie nią. 
-An? Zmarzniesz... 
-Przeżyję - wpatrywałam się w rozpływające się białe litery - Jak mogłeś chcieć mnie zostawić? 
-Nie byłaś moja. Byłaś jego. Nie było sensu bym żył..
-A Aria? 
-Ona mnie nie uważa za Ojca.. 
-Uważa. Ale cię prawie nie zna. 
-Angel? Umówisz się ze mną? - wybuchłam śmiechem. Spojrzał na mnie zdezorientowany. Pokiwałam głową z uśmiechem. 
-Z chęcią. 

Krótki, bez sensu itd.. ba dum tss kolejny rozdział 'Angel' :c